Podstawowe rodzaje arkuszy ściernych.
Rozróżnia się dwa podstawowe rodzaje arkuszy ściernych: papierowe i płócienne. Oprócz nich dostępne są też arkusze włókninowe i siatkowe. Arkusze papierowe produkowane są na bazie podłoży z papierów lekkich (gramatura – 75-130 g/m2) oraz ciężkich (250-300 g/m2). Natomiast bazą dla arkuszy płóciennych są płótna techniczne lekkie, lekkie elastyczne oraz ciężkie. Oba rodzaje arkuszy ściernych stosuje się zarówno do szlifowania ręcznego jak i mechanicznego, tj. z użyciem szlifierek oscylacyjnych. Przy tym do szlifowania ręcznego wykorzystuje się arkusze wykonane na bazie papierów i płócien lekkich. Ich podstawową zaletą z praktycznego punktu widzenia jest duża elastyczność, która umożliwia szlifowanie profili i pracę w miejscach trudno dostępnych. Zaletę tę wykorzystują wszyscy użytkownicy tych narzędzi: zarówno profesjonaliści jak i majsterkowicze.
Arkusze ścierne stosowane do szlifowania mechanicznego z użyciem szlifierek oscylacyjnych mają standaryzowane wymiary: 70 x 125 mm, 80 x 133 mm, 93 x 133 mm, 93 x 230 mm, 115 x 230 mm, 115 x 280 mm. Niektóre ich odmiany podkleja się welurem, który umożliwia szybki i łatwy montaż tych narzędzi na prostokątnych stopach szlifierek oscylacyjnych pokrytych tzw. rzepem. W arkuszach przeznaczonych do tych elektronarzędzi wykonuje się także okrągłe otwory, które służą do usuwania pyłu szlifierskiego podczas obróbki. Podobnie jak wymiary arkuszy, ich układ i liczba są też standaryzowane. Do ich oznaczenia wykorzystuje się litery GL i jedną z następujących liczb: 1, 3, 9, 11, 13, 15, 17 lub 18, np. GL9.
Ziarna ścierne stosowane w arkuszach papierowych i płóciennych.
W obu rodzajach arkuszy ściernych stosuje się ziarno ścierne z elektrokorundu. Oprócz niego w papierowych arkuszach ściernych wykorzystuje się węglik krzemu. W przypadku arkuszy papierowych granulacja ziarna ściernego wynosi od P40 do P2500, zaś płóciennych – P36-600. Należy zauważyć, że każda odmiana tych narzędzi ma własny zakres granulacji, optymalny dla jej przeznaczenia materiałowego i operacyjnego. Do zamocowania ziaren ściernych na podłożach papierowych i płóciennych służą spoiwa wykonane z żywic syntetycznych lub ich mieszaniny z klejem.
Arkusze ścierne i ich zastosowanie
Arkuszami ściernymi mającymi ziarno z elektrokorundu szlifuje się elementy drewniane, metalowe, wykonane z metali nieżelaznych, stali konstrukcyjnej (czarnej) lub szlachetnej, jak również tworzywa sztuczne, szpachle, lakiery, farby itd. Narzędzia te są więc uniwersalne. Ich bardzo dobrym przykładem są arkusze ścierne Klingspor. Mają niską cenę i wysoką markową jakość oraz są produkowane w Polsce, co w dobie pandemii eliminuje problemy logistyczne i pozwala zapewnić firmie stałe nieprzerwane dostawy potrzebnych narzędzi ściernych.
Natomiast papierowe arkusze ścierne z ziarnem z węglika krzemu przeznaczone są do obróbki szlifierskiej farb, lakierów, szpachli, tworzyw sztucznych, szkła, kamienia, metali. Ich ważną odmianą są wodoodporne arkusze stosowane głównie do obróbki farb i lakierów. Przykładami takich narzędzi są arkusze ścierne PS 8 C i PS 11 C.
Korzyści ze stosowania arkuszy ściernych.
Korzyści są wielorakie. Po pierwsze, umożliwiają szlifowanie elementów o skomplikowanych kształtach zarówno ręczne, jak i mechaniczne (specjalne szlifierki z profilowanymi stopami), jak też obróbkę szlifierską w miejscach trudno dostępnych. Po drugie, można nimi szlifować zgrubnie, międzyoperacyjnie, jak też uzyskać powierzchnie o dużej gładkości. Po trzecie, są uniwersalne, można je stosować do obróbki bardzo dużej grupy zróżnicowanych rodzajowo materiałów. Po czwarte, w wielu wypadkach mają niską cenę i dobrą markową jakość. Przykładem takich narzędzi są arkusze ścierne Klingspor.